dun gece ruyamda ananemi ve dedemi gordum. basini tam hatirlamadigim ruyamda, atalaylayim. bir yerden ciktik, yemekteydik ve kalabalikti sanki, sonra cinarciga gidiverdik. bir sey soylemeden evin onunde duruyorum. ananem eskisi gibi balkonun yokusa bakan kismindan disariyi izliyor, demire dayanmis, demirler kirmizi. atalay hayirdir neden durduk gibi bana donmusken, o benim anneannem diyorum. dusunceleri pek yerinde degil gibi. bana bakti, sonra tanidi. gamze dedi, elimi yukari uzattim, o kadar uzaklik sanki kisacik bir mesafe oldu, elimi tutup, sikti, gozleri parladi, o anda dusunceleri yerinde, mutlu ve heyecanliydi. gulumsedik. demir kapiyi acip bir adim attim. merdivenlere gidip kisa sure bile olsa yukari cikayim, ben de balkondan bakayim. bahcenin ucunda, merdivenlerin basinda, dedemi gordum sonra. yaninda olay vardi, koluna girmis. dedemin saclari cok uzundu. dedemin saclari hic o kadar uzun olmadi. zayif ama dinc gozukuyordu. kat kat giyinmemisti, dedem genelde hep kat kat giyinirdi. yaklasip, kocaman sarildim. uzun sure birakmadigimi iyi hatirliyorum, sirtina dokundum, beni kocaman sardi. dedem omzumuza bir dokunsa, masaj yapsa ya da siksa, acisindan birak birak derdik hemen, ben bir daha hic o kadar az eforla o kadar guclu baski yapabilen el gormedim. bir sey konustuk mu emin degilim, ama his cok guzel aklimda. sonra uyandim. telefon caldi, ya da saat. sarilirken uyanmadigim icin cok mutlu oldugumu hatirliyorum, ama ruyami unutmamak icin gozumu acmadim. kisa sure bilincim acildi sadece, saat sekiz gibiydi. sonra yine dalmisim. cok guzel ruyaydi. cok mesudum.

gamze tarafından, 02 Aralık 2017 saat 11:45'de/da yazıldı.