“gamze uyan gamzecim uyan gamze gamze” dedi zeynep, uyanmadim, gitti. sonra gozlerimi hafif aralayip, sagima dondum. yandaki yastigin kosesinde bir payreks vardi. icinde kalin ama ikiye bolunmus, ay seklinde sucuklar. yaninda elma dilim sahane patatesler. ve yaprak yaprak parmesan peynirleri. ay cok acikmisim diye dusundum. bi sucuk parcasi kapip, yedim. o arada icerden ayse teyzenin sesi geliyordu. “ay her gun yemek yapiyorum ben tamam da. cok ve her gun yapanlar nasil basediyor anlamiyorum ki. e ben de aslinda alameti sahan* degilim. hof.” ve, uyandim. zeynep gelip gercekten gamze uyan demisti, ve mutfakta konusuyorlardi dolma sararken, evet. ama gerisini ben uydurmusum, canim da sanirim sucuk cekmis.

*alameti sahan yerine baska bir tamlama da olabilir, ama iste boyle eskilerden ve aslinda herhangi bir manasi olmayan bir seydi, ondan eminim.

gamze tarafından, 15 Haziran 2010 saat 14:14'de/da yazıldı.