ucagimin kalkmasina on bes dakika var. yahu hala mi cikmadik biz yola. babam ki besyuzbinsaat once kalkip hazirlanmaya baslar yani. asansorun onunde bekliyor, arkama dogru sesleniyorum. melis sallaniyor, teyzem sallaniyor, annem babam zaten ortada yok. yahu bak valla kaciricam. neyse arabadayiz, gidiyoruz. onsekizbucuk tane filan bavulum var, sayamadim, bin tane bildigin. torbalar, cantalar, bavullar. ne tasiyorsam bu kadar. kesin kilo fazlasi cikacak. havaalanina vardik. check in yaptiricam, a ucak gitmemis, e sahane. sonra bir seyler oldu. surekli geciktiriyorlar beni, surekli gitmeye calisip gidemiyorum. geldigimizin uzerinden en az iki saat daha gecti, gozum ekranlarda, gitti mi gitti mi. izmir yazisini takip ediyorum. beni bin saat geciktiren ailem, pat diye yalniz birakip gitti bir de, hadi hoscakal seklinde. aaay. 12981 seklinde bir cikistan gecmeliyim, ariyor ama elbette bulamiyorum. otobus terminalindeyim ayrica. bir diregin uzerinde sayiyi gordum neyse, ilerledim kosa kosa. direkte iki isim vardi, biri benim ismim. kacirmisiz iste, kaciranlarin isimlerini yazmislar oraya. gorevlilerle konusmakta olan kisi de ikinci kaciranmis. normalden az ucuza bilet satsalar bari bize. napalim, sonraki ucaga binelim. hof yani.

gamze tarafından, 22 Eylül 2010 saat 15:41'de/da yazıldı.