evren. o kadar uzun zamandir gormemisim ki, garipsedim. tesadufen karsi apartmandayim, kimin evi bilmiyorum. minik bir kare cekiyorlar, sonra uzandigi yerden kalkiyor. camdan farkettim, izliyorum. perde yok, hatta tum cephe cam. o beni gorsun istemedim. ne konusacagiz ki sonucta diyorum. yine de kapi calip da babasiyla oracikta durdugunu gordugumde sasirmiyorum, bekliyormusum. ama o saskin. konusmuyor, sariliyoruz. yaslanmis, saclarinda beyazlari var, sismanlamisim, saclarimda beyazlar var. hissettigimse sadece eski bir dost sicakligiydi, cok guzeldi. uyandim.

gamze tarafından, 03 Eylül 2012 saat 12:10'de/da yazıldı.