ay kalacak yerim yok
tatildeyim. turla cikmisim, bir suru tanimadigim insan var. aksam uzerine dogru bir saat, ve herkesin cadiri var. cileklitepe isminde bir yerdeyiz. duzlugun sag tarafta boylu boyunca citler var, herkes sirayla onune konuslandi, cadir kurmaya basladilar. geceyi burada gecirecegiz demek. bakkala indim ben yakinlardaki. ay bir gece icin cadir mi alicam simdi. bu taraflarda bir otelde mi kalsam ne yapsam diye dusunuyorum. e yer de ayirtmadim ki, kesin bulamam simdi. bir arkadasimin cadirinda mi kalsam yoksa. 197 liraymis bakkalda cadir, almiym de kiraliym o zaman ben, gerek yok simdi. adama sordum nereden bulabilirim diye, tarif etti. tamam deyip, adamdan uc tane albeni aldim. kos kos suradan vernelin servisi kalkiyor simdi, onu yakala tam onunde inersin dedi adam. kostum ama yetisemedim. kacirdim otobusu. benim gibi kacirmis olan bir kizla beraber, ki servisin kalkiyor oldugu benzincide tanistik; sehrin icine dogru yurumeye basladik. yokustan asagi dogru indik. cok guzeldi. masalsi, boyle hafif dumanli, catilar, serin hava. cok cok guzeldi. cadir kiralayacak yeri ariyor oldugumu konusmaya basladik sonra, meger ben arabayla gelmisim bu arada geziye; onlarin cadirlarinin yanina ceksem de arabada mi uyusam diye sesli dusunuyorum, kizsa bana “cok karanlik olur ve orasi pek tekin bir yer de degil, yine de korkma sen” filan seklinde bir seyler dedi. ay peki simdi ne yapicam ben. ay gece de oldu. ay ya cadirci kapandiysa. ay kalacak yerim yok. ay.